کارگردان:
بازیگران:
خلاصه داستان:فرض اصلی داستانی در مراسم این است که «شیطان» یک موجود واقعی، زنده و فعال است. مراسم ظاهراً مبتنی بر تجربیات واقعی «پدر گری توماس»، کشیش کالیفرنیایی است که از سوی مقام اسقفی مافوق اش برای تحقیق درباره ی مقوله ی جن گیری عازم واتیکان شد. در فیلم مراسم، نام این کشیش به مایکل کوواک (کالین اودانیو) تغییر پیدا کرده است. مایکل که در شیکاگو متولد شده، پسر یک « کفن و دفن چی» است. او در حال حاضر فاصله ی چندانی با پایان دوره ی آموزشی چهار ساله ی کشیشی اش ندارد و پس از فارغ التحصیلی اش باید سوگند کشیشی بخورد و به عنوان یک کشیش مشغول خدمت به کلیسای کاتولیک شود. مایکل چهار سال پیش با این هدف به تحصیل در دوره ی آموزشی کشیشی پرداخت تا مجبور به ادامه ی. کسب و کار خانوادگی اش (کفن و دفن مردگان) نشود. حالا «پدر متیو» (تونی جونز)، استاد مایکل، به او توصیه کرده که برای شرکت در یک برنامه ی تحقیقاتی خاص عازم ایتالیا شود. «پدر متیو»، استاد مایکل، معتقد است که مایکل از شرایط لازم برای کار به عنوان یک «جن گیر» برخوردار است. پدر زاویه (کیاران هیندز)، که مسئولیت اداره ی برنامه ی تحقیقاتی در ایتالیا را بر عهده دارد، نیز با نظر«پدر متیو» موافق است. اما مایکل آدم بی اعتقادی است که به وجود «خدا»، «شیطان»، یا ارواح خبیثه ای که ظاهراً بدن های افراد ناآگاه و نگون بخت را تسخیر می کنند، باور ندارد. پدر زاویه تصمیم می گیرد که مایکل را نزد «پدر لوکاس» (آنتونی هاپکینز)، استاد بی بدیل جن گیری، بفرستد. در همین حال سروکله ی یک زن روزنامه نگار (آلیس براگا) که به دنبال کشف «حقیقت» است نیز پیدا می شود. مایکل نزد پدر لوکاس می رود و با روش های جن گیری او آشنا می شود و پی به وجود تیره تری می برد که در باورها و اعتقادات «پدر لوکاس» وجود دارد و ...
در نیمه ی نخست فیلم شاهد مناظره ای هستیم که بین دیدگاه علمی و دیدگاه ماوراء الطبیعه ای درباره ی مقوله ی جن زدگی و جن گیری وجود دارد. مایکل خدانشناس معتقد است که تمامی این پدیده ها دارای دلایل و علت های علمی اند. البته از آنجایی که مراسم یک فیلم ترسناک هالیوودی است دیری نمی گذرد که خود شیطان رخ می نماید و ...
مراسم یک طعم و مزه ی اروپایی دارد که باید آن را به حساب کارگردان سوئدی اش، مایکل هافستروم، گذاشت. اجتناب فیلم از غرابت های گرافیکی تمام عیاری که غالباً در فیلم های تسخیر ارواحی ای هالیوودی دیده می شود، تشخص ویژه ای به آن بخشیده است. با این حال باید اذعان کرد که هافستروم نتوانسته به صد در صد آن چیزی که می خواسته دست یابد. شجاعت سازندگان فیلم تا یک حدی بوده و احساس می شود که آنها به اجبار تن به پاره ای مصالحه ها داده اند. تماشاگران حرفه ای ژانر و آنهایی که تشنه ی تماشای صحنه های پر از خون و خونریزی اند، فیلم مراسم را زیادی حراف و عاری از خون ریزی های پر و پیمان خواهند یافت. با این وصف، مراسم فیلم اتمسفریکی است با تصاویر خوب فیلمبرداری شده و بازیگرانی که کار خود را خیلی خوب بلدند. شاید این فیلم نتوانسته موفقیت های جن گیر ویلیام فریدکین را تکرار کند و تحولی در ژانر خود ایجاد کند، اما به خاطر رویکرد متفاوت اش به یک سوژه ی تکراری نخ نماشده- جن گیری و تسخیر ارواح- ارزش تماشا کردن را دارد.