| پیشنهاد مشابه |
کارگردان:
بازیگران:
خلاصه داستان:
دوراهی فقط یک راه به روی مخاطبان احتمالی اش باز گذاشته: ندیدن فیلم و دوری گزیدن از آن.
ران هاوارد، کارگردان دوراهی، بی هیچ شک و تردیدی، از فیلمسازان درجه اول هالیوود است. این کارگردان پنجاه و هفت ساله ی اوکلاهمایی فیلم های موفقی همچون دنیای والدین، روزنامه، اسپلش، آپولو 13 و ذهن زیبا را در کارنامه ی حرفه ای خود دارد. هاوارد ندرتاً فیلم بد ساخته و متأسفانه دوراهی یکی از معدود فیلم های بد اوست. باورش دشوار است که جمعی از برندگان جوایز اسکار در شکل گیری این فیلم بد سهم داشته اند. برایان گریزر تهیه کننده، ران هاوارد کارگردان و جنیفر کانلی بازیگر جملگی به خاطر فیلم ذهن زیبا جوایز اسکار را از آن خود ساخته اند اما عجبا که مشارکت این تیم در فیلم دوراهی حتی منجر به تولید یک فیلم متوسط قابل تحمل هم نشده است.
در سینمای آمریکا ماه های ژانویه، فوریه و آگوست معمولاً اختصاص به نمایش فیلم های بد و ضعیف دارد. همین که فیلم تازه ی ران هاوارد در ماه ژانویه روانه ی اکران شده، این خودش می تواند نشانه ای باشد از اذعان تلویحی سازندگان فیلم به کیفیت پایین محصول تولیدی شان. دوراهی را می توان در ذیل ژانر کمدی دراماتیک رده بندی کرد؛ کمدی دراماتیکی که سعی کرده درام ولرم و کمدی نیم بند خود را در یک ساختار نا متوازن با هم ترکیب کند. در بین معدود فیلم های ناموفق ران هاوارد، دوراهی بدترین و مأیوس کننده ترین فیلم است.
اما قبل از ردیف کردن معایب دوراهی انصاف حکم می کند که لحظه ای توقف کنیم و امتیازی به وینس ون به خاطر بازی پر پیچ و تاب اش در این فیلم به شدت نامتوازن و غیر یکدست بدهیم. ون در یکی دو صحنه این فرصت را یافته که همان سیمای صادق و صمیمی همیشگی اش را عرضه کند. بازی خوب ون تنها نکته ی مثبت دوراهی است؛ هر چند که در یک فیلم بد بازی خوب سرنوشتی جز تلف شدن پیدا نخواهد کرد. کوین جیمز، همبازی ون، در صحنه های طنز و کمیک به مراتب بهتر از صحنه های جدی است، اما شکست فیلم هیچ ربطی به او ندارد. و این حکم شامل حال جنیفر کانلی و وینونا رایدر هم می شود.
رونی والنتین (وینس ون) و نیک برانن (کوین جیمز) از دوران تحصیل در کالج دوستان صمیمی یکدیگر بوده اند و در حال حاضر همکار یکدیگر هستند. نیک با همکلاسی سابق خود جنوا (وینونارایدر) ازدواج کرده است. در حالی که رونی به این فکر می کند که آیا باید با دوست صمیمی اش بت (جنیفر کانلی) ازدواج بکند یا نه. در ادامه ی ماجرا، رونی پی می برد که زندگی زناشویی نیک چندان کامل و بی عیب و ایراد نیست. او متوجه شده که جنوا، همسر نیک، با مرد خوش تیپ نفهمی به اسم زیپ (چینینگ تاتوم) رابطه دارد. در اینجا، رونی با یک دوراهی روبرو می شود: گفتن قضیه به نیک یا ساکت ماندن در این مورد و امیدوار ماندن به این که ماجرای همسر نیک ادامه پیدا نکند و چیز گذرایی باشد. چیزی که قضیه را پیچیده کرده، گرفتاری های کاری و حرفه ای نیک است. او در حال حاضر باید با جدیت هر چه تمام کارکند تا سر موقع از عهده ی وظایف مهم اش بربیاید و طبیعتاً در چنین وضعیتی آگاه ساختن نیک از قضیه ی بی وفایی همسرش می تواند تمرکز کاری او را پاک به هم بزند. در ادامه ی ماجرا، نیک به دیدن جنوا می رود و قضیه را با او در میان می گذارد. جنوا قول می دهد که به روابط خود با زیپ خاتمه دهد. اما جنوا به این قول خود وفا نمی کند و در عوض رونی را تهدید می کند که اگر او را لو بدهد همه ی کاسه کوزه ها را بر سر او خواهد شکست و ...
تغییر ریتم دوراهی از کمدی اسلپ استیک به ملودرام و بر عکس چنان ناگهانی صورت می گیرد که توازن فیلم را بر هم می زند. ما در بسیاری از فیلم ها شاهد بوده ایم که چگونه کارگردانان توانسته اند با استفاده از برخی شیوه ها امکان هم زیستی درام سبک و کمدی سیاه را فراهم کنند، اما ران هاوارد از هیچ یک از این شیوه ها یا الگوها استفاده نکرده است. پیوند عناصر ناهمگون در دوراهی به بدترین شیوه ی ممکن صورت گرفته است و آنچه کار را بدتر کرده این است که برخی از مایه های کمیک فیلم اصلاً خنده دار و بامزه در بیاورد، لوس و بی مزه و طولانی است. حداقل 20 دقیقه ی فیلم زیادی است. چه بسا حذف این 20 دقیقه می توانست فیلم را بهتر کند. در مجموع دوراهی فقط یک راه به روی مخاطبان احتمالی اش باز گذاشته: ندیدن فیلم و دوری گزیدن از آن.
