وبلاگ تخصصی فیلم های سینمایی و سریال های خارجی

عکس، پوستر، خلاصه داستان فیلم، شرح و نقد فیلم، موسیقی متن، زیر نویس و دانلود فیلم های سینمایی و سریال های خارجی

وبلاگ تخصصی فیلم های سینمایی و سریال های خارجی

عکس، پوستر، خلاصه داستان فیلم، شرح و نقد فیلم، موسیقی متن، زیر نویس و دانلود فیلم های سینمایی و سریال های خارجی

طبقه بندی موضوعی
The Bang Bang Club 2010
پیشنهاد مشابه

 

 

ژانر: درام تاریخی زندگینامه

کارگردان:

Steven Silver

بازیگران:

Ryan Phillippe

Malin Akerman

Taylor Kitsch

خلاصه داستان:

داستان واقعی چهار عکاس جنگ در کشورهای مختلف دنیا که یکی از آنها معروفترین عکس جنگ جهان را گرفت.

 

زیرنویس فارسی

 

 

برهنگی

برهنگیمواد مخدر- مشروبات الکلی

گویش نامناسبخشونت

 

 

 

 


fair game

پیشنهاد مشابه
Game Change
Nixon

ژانر: زندگینامه درام هیجانی

کارگردان:

 Doug Liman

بازیگران:

Naomi Watts

Sean Penn 

Sonya Davison

خلاصه داستان:

اگر اهل سیاست نیستید، بهتر است که از خیر تماشای این فیلم بگذرید، اما اگر مثل بنده معتاد باشید که هر یک ساعت یک بار از اخبار سیاسی روز جهان باخبر شوید، در این صورت مضحکه فیلمی است که حتماً باید آن را ببینید. مضحکه از روی یک ماجرای سیاسی واقعی ساخته شده است؛ ماجرایی که می توان آن را اینطور خلاصه کرد: دولتِ جورج بوش، رئیس جمهوری آمریکا، در اواخر سال 2002 عزم خود را جزم کرده که در واکنش به ماجرای تروریستی 11 سپتامبر به عراق تحت سلطه ی صدام حسین حمله ی نظامی کند. دولت بوش برای انجام این حمله بدجوری در تقلای یافتن دلیل و توجیه است. در همین زمان، گزارشی به دست دولت آمریکا می رسد که گویا حکومت نیجریه در آفریقا مدتی پیش اقدام به فروش اورانیوم غنی شده به صدام حسین کرده است. این می تواند توجیه خوبی باشد برای اثبات این ادعا که صدام حسین در فکر ساختن بمب اتمی است. سپس جوزف ویلسون، سفیر سابق آمریکا در نیجریه، به این کشور فرستاده می شود تا معلوم کند که خبر مربوط به فروش اورانیوم به عراق صحت دارد یا خیر. ویلسون به نیجریه می رود و پی می برد که این خبر کاملاً دروغ است و هیچ اروانیومی به صدام فروخته نشده است. ویلسون در بازگشت به آمریکا، گزارش خود را تسلیم جورج بوش می کند. اما بوش بی اعتنا به این گزارش، در سخنرانی سالانه ی خود در کنگره ی آمریکا اعلام می کند که نیجریه به صدام اورانیوم غنی شده فروخته است و آمریکا چاره ای جز حمله به عراق ندارد. ویلسون هنگامی که می بیند رئیس جمهوری به گزارش وی توجه نکرده، مقاله ای افشاگرانه در روزنامه ی نیویرک تایمز به چاپ می رساند و در آن صراحتاً اعلام می کند که نیجریه هیچ اورانیومی به عراق نفروخته است. کاخ سفید به شدت از گستاخی ویلسون و مقاله ی وی ناراحت می شود و برای بی اعتبار کردن وی نزد افکار عمومی، به صورت پنهانی این خبر را در اختیار رابرت نوواک، ستون نویس نشریه ی شیکاگو سان تایمز، می گذارد که خانم والری پلام، همسر سفیر جوزف ویلسون، یک مامور سازمان اطلاعات آمریکا (سیا) است. به این ترتیب تمامی رابط ها و خبر چین های این جاسوسه در بغداد و دیگر شهرهای خاورمیانه لو می روند و حداقل حدود 70 نفر از آنها کشته می شوند. آقای سفیر پیش از همه عصبانی می شود. رسانه ها این زن و شوهر را در کانون توجه خود قرار می دهند. قضیه به دادگاه برده می شود و نهایتاً معلوم می شود که لیبی اسکوتر، دستیار دیک چینی معاون رئیس جمهوری آمریکا، نقش اصلی را در لو دادن هویت اصلی والری پلام داشته است. اسکوتر به اتهام شهادت دروغ محکوم به زندان می شود اما بوش وی را مورد عفو قرار می دهد. حرف اصلی فیلم مضحکه این است که اگر دولت بوش به گزارش صحیح و موثق ویلسون توجه می کرد، هیچ جنگ عراقی رخ نمی داد و چهار هزار سرباز آمریکایی کشته نمی شدند و خلاصه همه چیز به خوبی و خوشی تمام می شد (و لابد صدام حسین هم الان سُر و مُر و گنده سر جای خودش بود و داشت مردم بدبخت عراق را به صورت فله ای می کشت!)

 

 

در فیلم مضحکه، شون پن نقشِ سفیر جوزف ویلسون و نائومی واتس نقش همسر سفیر، والری پلام، را بازی کرده اند. نکته ی جالب و غیر منتظره اینجاست که کاراکترهای فیلم دقیقاً همان اسامی شخصیت های واقعی را دارند؛ موردی که کمتر در فیلم های اینچنینی شاهدش بوده ایم. کارگردانی فیلم را داگ لیمان بر عهده داشت که نام خود را با کارگردانی فیلم آقا و خانم اسمیت جاودانه کرده. نکته ی غیر متنظره ی دیگر ضرباهنگ تند و تیز فیلم است. در یک درام سیاسی وجود چنین ضرباهنگی چندان معمول نیست. دوربین روی دست و سبک فیلمسازی مستند، تحرک ویژه ای به فیلم بخشیده. فیملساز همچنین موفق شده از فیلم های خبری تلویزیونی راجع به بوش و اعضای دولت وی استفاده ی مناسبی در فیلم خود بکند. و این همه را اضافه کنید به بازی های خوب شون پن و نائومی واتس.

اما جدای از ارزشگذاری مضمونی فیلم و نظر دادن درباره ی درستی یا  نادرستی سرنگونی صدام حسین توسط حمله ی نظامی آمریکا، مضحکه در مجموع فیلم خوبی است. فیلم آنجا که به زد و بندهای عالم سیاست در آمریکا می پردازد و در اوج است. متاسفانه، فیلم در آنجایی دچار سقوط نسبی می شود که به زندگی خصوصی پر مسئله ی جوزف و والری می پردازد. در واقع می توان گفت که زندگی خصوصی این دو به طرز ماهرانه ی به بدنه ای اصلی فیلم - یعنی زد و بندهای سیاسی کاخ سفید - پیوند نخورده است. کاراکتر والری با اینکه سمپاتی تماشاگر را جلب می کند - زنی که شغل بیست ساله ی خود را و از آن مهم تر آبروی خود را از دست داده - اما تنش های خصوصی و خانوادگی وی بند و بست مناسبی با توطئه ی سیاسی ای که در محور فیلم قرار دارد پیدا  نمی کند.

فیلم مضحکه از روی کتاب های زندگینامه ای ویلسون و پلام ساخته شده است. نمایش فیلم همزمان شد با انتشار کتاب خاطرات جورج بوش. رئیس جمهور سابق آمریکا در بخشی از این کتاب صراحتاً اعلام کرده که «حمله به عراق عمدتاً بر اساس شواهد و مدارکی صورت گرفت که بعداً نادرست از کار درآمد.» و اما نکته ی عجیب دیگر در فیلم مضحکه، غیبت کاراکترهای جودیت میلر و رابرت نوواک است. این دو روزنامه نگار نقش بسیار مهمی در ماجرای والری پلام داشتند اما در کمال شگفتی هیچ اثری از شخصیت های تاثیرگذار آنها در این فیلم نیست.

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">