| پیشنهاد مشابه |
کارگردان :
بازیگران:
خلاصه داستان:
اگر جاناتا سویفت(1745-1667) ، نویسنده ی ایرلندی کتاب سفرهای گالیور، از قبر بیرون می آمد و به تماشای فیلم سفرهای گالیور می رفت، قطعاً از شرکت فیلمسازی فاکس قرن بیستم در خواست می کرد که نام اش از تیتراژِ این فیلم ضعیف و بی ارتباط با کتاب برداشته شود.
تفاوت میان فیلم و کتاب بسیار زیاد است.کتاب سفرهای گالیور که در سال 1736 چاپ و منتشر شد، شاهکاری است که منتقدان آن را با آثارِ هجایی رابله مقیاس کرده اند. سویفت مانند همه ی نویسندگان بزرگ هجو پرداز ، با هدف جذب گسترده ی خوانندگان، اندیشه ی خود را در قالب اساطیر مردمی نزدیک به داستان های تخیلی کودکان تصویر کرد. سفرهای گالیور سویفت اثری بود علیه کلاسیسم مورد ستایش نخبگانِ محافظ کار؛ اثری از ارزش های کاذب در علم و هنر و پوزیتویسمِ انگلیسی را به هجو کشید، مشتِ سیاستمداران دروغ پرداز را باز کرد و از بحران های پیش روی جهان خبر داد.
متأسفانه سینما، به رغم تلاش های نسبتاً پر تعدادش ، هنوز نتوانسته اثری درخور و شایسته ی کتاب سفرهای گالیور ارائه کند. از شانسِ بدِ جاناتان سویفت، تقریباً همه ی فیلم هایی که از روی کتاب وی ساخته شده آثار ضعیف یا حداکثر متوسطی بوده اند: سفرهای گالیور(دیو فیلچر، 1939)، سفرهای گالیور(پیتر هانت، 1977) ، سفرهای گالیور(چالز استوریج، 1996)، سفرهای گالیور به آن سوی ماه(یوشیو کارودا، 1996)، و حالا سفرهای گالیور(رابرت لترمن، 2010).
به احتمال زیاد تازه ترین فیلمِ سفرهای گالیور بدترین و ضعیف ترین فیلم در فهرست کوتاه فیلم های گالیوری است. در این فیلم، جز ایده ی کلی و اسامی کاراکترها و لوکیشن ها هیچ اثری از منبع اصلی نیست. تمام مضامینی که جاناتان سویفت در کتاب خود راجع به حکومت مذهب و طبیعت انسانی مطرح کرده بود، در نسخه ی سینمایی حذف شده است.
لموئل گالیورِ کتاب که یک جراح انگلیسی بود در فیلم تبدیل شده است به کارمند نامه رسان یک روزنامه نیویورکی که نقشِ آن را جک بلک بازی می کند. گالیور پنهانی علاقمند به دارسی سیلورمن (آمانداپیت)، دبیر بخشِ سفر روزنامه است. گالیور برای جلب دوستی دارسی قبول می کند که سفری به «مثلث برمودا» در آب های پر تلاطم اقیانوس اطلس بکند و «یافته های جدید» درباره ی این نقطه مرموز جغرافیایی را مورد بررسی قرار بدهد. گالیور در حالیک که سوار بر یک قایق است خود را به «مثلث برمودا» می رساند و سپس در اینجا گم و گور می شود و نهایتاً سر از سرزمین لی لی پوت ها در می آورد؛ سرزمینی که اهالی آن «آدم کوچولوهایی» به اندازه ی شش بند انگشت هستند. لی لی پوت ها در ابتدا این غول بی شاخ و دم را، که خسته و بی حال در ساحل افتاده، طناب پیچی کرده و به شهر خود برده و وی را زندانی می کنند. اما دیری نمی گذرد که گالیور موفق به جلب محبت خانواده ی سلطنتیِ لی لی پوت ها -شامل پادشاه تئودور(بیلی کانلی)، ملکه ایزابل(کارترین تیت) و شاهدخت مری(امیلی بلانت)- می شود. پادشاه، گالیور را به سِمتِ حامی کشور لی لی پوت ها منصوب می کند، اما رقیب لی لی پوتی گالیور، ژنرال ادوارد(کریس اودوود) از این قضیه ناراضی است. در ادامه ماجرا، گالیور موفق می شود ناوگان های کشور بلفوسکو را که دشمن لی لی پوت هاست، به راحتی نابود کند. مقام گالیور با این کار ارتقای بیشتری می یابد اما ژنرال ادوارد دست به کار می شود تا گالیور را از چشم پادشاه بیندازد و...
فیلمسازان برای «مدرن» کردن فیلم شان تا توانسته اند ارجاعاتِ گوناگونی به جنگ های ستاره ای و تایتانیک در داخل فیلم تعبیه کرده اند. در فصل پایانی ، گالیور به جنگ یک ترانسفورمر می رود؛ چیزی که جاناتا سویفت و ژول ورن هرگز نمی توانستند فکرش را هم بکنند. حالا این ها چندان مهم نبود نبود اگر فیلم بامزه از کار درمی آمد. ارزش سرگرم کنندگی فیلم بسیار پائین است. جک بلک افتضاح است و طبق معمولِ خودش نمی تواند چیزی بیشتر از جک بلک باشد. تنها امتیاز فیلم، جلوه های ویژه ی آن است که البته در یک فیلم گالیور این وجه واجد اهمیت است. باید اذعان کرد که صحنه های مربوط به گالیور غول پیکر در کنارِ لی لی پوت های شش بند انگشتی خیلی طبیعی از کار درآمده است. اما با این حال، از نظر طرفدارانِ جاناتان سویفت و کتاب جاودانی وی، و همین طور از نظر طرفداران سینمای خوب، تازه ترین فیلم سفرهای گالیور یک فاجعه است.
مجله دنیای تصویر، شماره ی 200
