|
|
| پیشنهاد مشابه |
|
|
|
|
کارگردان:
بازیگران:
خلاصه داستان:
دختری که بخاطر ابتلا به سرطان خون قرار است بزودی بمیرد، لیستی از چیزهایی که دوست دارد قبل از مرگ داشته باشد تهیه می کند. بالاترین گزینه در این لیست، پیدا کردن یک عشق واقعی است...
|
|
| پیشنهاد مشابه |
|
|
|
|
کارگردان:
بازیگران:
خلاصه داستان:
مادر و دختری به یک شهر جدید نقل مکان می کنند و در همسایگی خانه ای که قبلا دختر جوانی والدین خود را به قتل رسانده مستقر می شوند. وقتی دختر با پسر خانواده مقتول دوست می شود متوجه می شود آن ماجرا هنوز تمام نشده است...
کارگردان:
بازیگران:
خلاصه داستان:
فقط برای آلفرد هیچکاک ناشناخته نبود!
«آدم معصوم و بی گناهی که در یک توطئه گرفتار شده و قادر به فهم این توطئه نیست.» مضمون مورد علاقه ی آلفرد هیچکاک بود. حتی فیلمساز ماهری مثل پولانسکی هم نتوانست در فیلم دیوانه وارش ( محصول 1988 با بازیگری هریسون فورد) موفقیت های استاد دلهره و تعلیق را تکرار کند. فقط هیچکاک بلد بود تریلرهای پیچ در پیچ را طوری بسازد که تماشاگر نه تنها از پیمودن این مسیرهای پیچ در پیچ دچار سرگیجه نشود بلکه لذت هم ببرد. کار هیچکاک سهل و ممتنع بود. فیلم هایش تنها در ظاهر امر ساده و راحت به نظر می آمدند. فیلمنامه های بهترین فیلم های هیچکاک اگر توسط فیلمسازی با نبوغ کمتر از نبوغ هیچکاک ساخته می شدند به احتمال زیاد به فیلم هایی مثل ناشناخته مبدل می شدند.
| پیشنهاد مشابه |
کارگردان:
بازیگران:
خلاصه داستان:
داستان فیلم جدید اندرسون در سالهای دهۀ ۱۹۶۰ اتفاق می افتد و یک قصۀ اخلاقی دربارۀ سیستم آموزش و پرورش و ارتباطش با دنیای کودکان را بررسی می کند. معمولا قهرمانان اندرسون آدمهایی معمولی اند که ناگهان برمی خیزند و یک سیستم را متحول می کنند. در «قلمرو طلوع ماه» هم دو نوجوان عاشق دست به یک شورش بزرگ می زنند و با فرارشان از خانه کل یک سرزمین را زیر و رو می کنند. در این میان همه بسیج می شوند تا آنها را بیابند و به دنبال این جستجو زندگی اجتماعی شان دگرگون می شود. وس اندرسون با میزانسن های سوررئالیستی به ابعاد افسانه ای قصه اش قوت می بخشد. «قلمرو طلوع ماه» با شباهتهای روایی و ساختاری اش به «آقای فاکس شگفت انگیز» که اقتباسی از رمان رولد دال بود، می توانست در قالب یک فیلم انیمیشن ساخته شود. با همۀ اینها اما بعد از تماشای این فیلم تنها یک حسرت بزرگ می ماند: اندرسون جذابیت شخصیتهایش را فدای تمرکز بیش از حد بر جنبه های سمبولیک داستان کرده و نتوانسته چنانچه باید احساسات و همذات پنداری تماشاگر را برانگیزد. کارگردان کتاب قصه را همان گونه که شروع کرده تمام می کند: با یک تغییر و چرخش ناگهانی.
| پیشنهاد مشابه |
ژانر: علمی تخیلی حادثه ای کمدی
کارگردان:
بازیگران:
خلاصه داستان:
بیگانه ای فضایی در سال ۱۹۶۹ موفق می شود تا ” مامور ک ” را به قتل برساند و کره زمین را در وضعیت خطرناکی قرار دهد. حالا ” مامور جی ” که حالا یک کهنه کار در سازمان به حساب می آید ، مامور می شود تا در زمان سفر کند و به سال ۱۹۶۹ بازگردد تا مانع از کشته شدن او در موعد مقرر گردد و به این ترتیب نسل بشر را نجات دهد.
ویل اسمیت و تامی لی جونز یکبار دیگر در کنار هم قرار می گیرند و در نقش مأمور جِی و مأمور کِی ظاهر می شوند و انتخاب جاش برولین برای بازی در نقش جوانی های مأمور کِی تصمیمی شایسته است. این فیلم و بحران تازه ای که موجودات فضایی در زمین ایجاد می کنند حسابی خنده دار از کاردر آمده و همزمان با پیگیری سرنوشتی که در انتظار کره ی زمین است از سبک و سیاق خاص زندگی در دهه ی 60 میلادی یاد می کند.
| پیشنهاد مشابه |
ژانر: کمدی
کارگردان :
بازیگران
خلاصه داستان:
ده سال پیش تماشای رابرت دونیرو در فیلم کمدی ملاقات با والدین برای خودش تازگی هایی داشت، هر چند که ما کماکان ترجیح می دادیم رابرت دونیروی افسانه ای را در فیلم هایی مثل گاو خشمگین و راننده ی تاکسی ببینیم تا در نقش یک پدر خُل مشنگِ آمریکایی ایرلندی تبار سابقاً عضو سیا در فیلم کمدی ملاقات با والدین. جک لاموتای گاو خشمگین کجا جک بایرنسِ ملاقات با والدین کجا؟ حالا ملاقات با والدین به همراه ملاقات با فوکرها و فوکر کوچولوها تبدیل به یک سه گانه شده اند. این سه فیلم صدها میلیون دلار به حساب شرکت یونیورسال واریز کرده اند و همه ی دست اندر کاران این فیلم ها چک های پر و پیمانی را دریافت کرده اند. در این میان بازندگان اصلی عبارتند از: رابرت دونیرو و انبوه دوستداران این بازیگر بزرگ. حالا بعد از ده سال که از ورودِ دو نیرو به دنیای کمدی می گذرد معلوم شده که این تصمیم دو نیرو فاجعه بار بوده. این سه فیلمِ کمدیِ نازل بیشترین ضربه را به پرسونای سینمایی دونیرو زده است. آیا از این پس کسی می تواند دونیرو را در یک فیلم جدی تصور کند. همانطور که لسلی نیلسون در هر فیلمی ما را به یاد کاراکتر کمیک وی در فیلم های سلاح آخته می اندازد، حالا دیدن دو نیرو در هر فیلمی به ناگزیر تصویرِ جکِ بایرنسِ خُل مشنگِ سری فیلم های ملاقات با والدین را در ذهن ما تداعی می کند؛ و این چیز بدی برای دو نیرو و برای ما دوستداران فیلم های ارزشمند و فراموش نشدنی این بازیگر در سال های دور است.
| پیشنهاد مشابه |
ژانر: علمی تخیلی حادثه ای هیجانی
کارگردان:
بازیگران:
خلاصه داستان:
آش شله قلکاری از روز استقلال، مزرعه ی شبدر و جنگ دنیاها. فیلم افق با صحنه هایی از اصابت شهاب های آسمانی به خیابان های شهر لس آنجلس در میانه های شب آغاز می شود؛ انفجارهایی که باعث بیداری شخصیت های اصلی فیلم و درگیر شدن آنها در ماجراهای بعدی می شود. این صحنه ها در واقع صحنه های فلش فوروارد است و در نتیجه فیلم باز می گردد به یک روز قبل. جارود (اریک بالفور) و نامزدِ حامله اش الین (اسکوتی تامپسون)، ساعاتی پیش با یک سفر هوایی خودشان را به لس آنجلس رسانده اند. هدف آنها از این سفر شرکت در جشن سالگرد تولد دوست شان، تری (اسکروبس دانلد فیسون) است. آنها به اتفاق دو بانوی جوان دیگر - که هویت آنها ناشناخته باقی می ماند - شب را در آپارتمان تری می گذرانند.
| پیشنهاد مشابه |
ژانر: حادثه ای علمی تخیلی ماجرایی
کارگردان:
بازیگران:
خلاصه داستان:
میراث از سال 2010 آغاز می شود. حالا قریب دو دهه است که از گم شدن کوین فلین(جف بریجز)، قهرمان ترون، می گذرد . تقریباً بیست سال پیش بود که فلین پس از اعلام یک دستاورد مهم کامپیوتری در درون فضای سایبری مفقود الاثر شد. سام (گارت هدلاند)، پسر کوین فلین، در غیاب پدر و مادر بار آمده و حالا مرد جوان سی ساله ای است. سام حالا سهام دار عمده ی شرکت معظم «انکون» است و حق دارد که در جلسات هیئت مدیره شرکت کرده یا مدیر عامل شرکت شود. سام از زنده بودن پدرش قطع امید کرده، هر چند که آلن برادلی(بروس باکسلیتنر)، دوست قدیمی پدر سام معتقد است که کوین فلین می تواند زنده باشد. در ادامه ی داستان، برادلی پیامی دریافت می کند که ظاهراً از جانب فلین ارسال شده است. برادلی بلافاصله سام را در جریان می گذارد و سام درگیر بررسی موضوع می شود و نهایتاً او نیز بر اثر یک حادثه به درون فضای سایبری کشیده می شود. سام در این فضای مجازی سایبری با کهکشانی روبرو می شود که همزادِ پدرش، کلو(جف بریجز)، با بی رحمی هر چه تمام بر آن حکم می راند؛ و دشمن این دیکتاتور بی رحمی کسی نیست جز کوین فلین. کلو نسخه ی جوان تر فیلن است. فلین دستیار جوانی دارد به اسم کورا( اولیویا وایلد). سام به پدرش ملحق می شود تا هم کلو را از ورود به دنیای،واقعی بازدارند و هم به اتفاق راهی برای بازگشت خودشان به دنیای واقعی بیابند.
میراث فاقد بلند پروازی های ضروری برای چنین فیلمی است. کلیشه ی نخ نماشده ی حاکم دیکتاتور دیوانه ای که در صدد نابود کردن تنها دشمن فتنه گر خویش است و می خواهد حیطه ها و مناطق تازه ای را به تحت کنترل خویش در آورد، بر دوش فیلم سنگینی می کند. پایان فیلم هم خلاصه در نبردی شده که هر تماشاگری می تواند از قبل نتیجه ی آن را به درستی حدس بزند. فیلم در چنان مسیر شناخته شده ای پیش می رود که عملاً قادر به ایجاد هیچگونه غافلگیری ای نیست. اما بنا به گفته ی آنها یی که فیلم را به صورت سه بعدی دیده اند، ترون: میراث یکی از بهترین فیلم هایی است که از تکنیک سه بعدی سود جسته. ظاهراً بخش هایی از فیلم را باید با عینک سه بعدی مشاهده کرد و مابقی بخش ها را دو بعدی و بی عینک مخصوص.
| پیشنهاد مشابه |
کارگردان:
Florian Henckel von Donnersmarck
بازیگران:
خلاصه داستان:
گر فیلنامه ی توریست را به دست آلفرد هیچکاک می دادند و او می توانست کری گرانت (یا جیمی استیوارت) و گریس کلی را استخدام کند، فیلمی تحویل می داد که هیچکس نمی توانست در معرکه بودن آن کوچک ترین شکی بکند. اما حیف که هیچکاک و کری گرانت و جیمی استیوارت و گریس کلی دیگر در میان نیستند و سال هاست روی در نقاب خاک کشیده اند. فقط هیچکاک بود که می توانست با دمیدن ورد جادویی خود به هر فیلنامه ی مزخرفی آن را بدل به جواهر بکند. و متأسفانه فلورین هنکل فن دونر سمارک، کارگردان توریست، هیچ بو و نشانی از هیچکاک ندارد. این فیلمساز آلمانی تبار گرچه همان کسی است که فیلم درخشان زندگی های دیگران (برنده ی اسکار بهترین فیلم خارجی) را ساخت اما از مهارت و توانایی لازم برای ارایه ی فیلمی که مطابق با استانداردهای ژانرِ هیچکاکی باشد برخوردار نیست.
| پیشنهاد مشابه |
کارگردان:
بازیگران:
خلاصه داستان:
اگر اهل سیاست نیستید، بهتر است که از خیر تماشای این فیلم بگذرید، اما اگر مثل بنده معتاد باشید که هر یک ساعت یک بار از اخبار سیاسی روز جهان باخبر شوید، در این صورت مضحکه فیلمی است که حتماً باید آن را ببینید. مضحکه از روی یک ماجرای سیاسی واقعی ساخته شده است؛ ماجرایی که می توان آن را اینطور خلاصه کرد: دولتِ جورج بوش، رئیس جمهوری آمریکا، در اواخر سال 2002 عزم خود را جزم کرده که در واکنش به ماجرای تروریستی 11 سپتامبر به عراق تحت سلطه ی صدام حسین حمله ی نظامی کند. دولت بوش برای انجام این حمله بدجوری در تقلای یافتن دلیل و توجیه است. در همین زمان، گزارشی به دست دولت آمریکا می رسد که گویا حکومت نیجریه در آفریقا مدتی پیش اقدام به فروش اورانیوم غنی شده به صدام حسین کرده است. این می تواند توجیه خوبی باشد برای اثبات این ادعا که صدام حسین در فکر ساختن بمب اتمی است. سپس جوزف ویلسون، سفیر سابق آمریکا در نیجریه، به این کشور فرستاده می شود تا معلوم کند که خبر مربوط به فروش اورانیوم به عراق صحت دارد یا خیر. ویلسون به نیجریه می رود و پی می برد که این خبر کاملاً دروغ است و هیچ اروانیومی به صدام فروخته نشده است. ویلسون در بازگشت به آمریکا، گزارش خود را تسلیم جورج بوش می کند. اما بوش بی اعتنا به این گزارش، در سخنرانی سالانه ی خود در کنگره ی آمریکا اعلام می کند که نیجریه به صدام اورانیوم غنی شده فروخته است و آمریکا چاره ای جز حمله به عراق ندارد. ویلسون هنگامی که می بیند رئیس جمهوری به گزارش وی توجه نکرده، مقاله ای افشاگرانه در روزنامه ی نیویرک تایمز به چاپ می رساند و در آن صراحتاً اعلام می کند که نیجریه هیچ اورانیومی به عراق نفروخته است. کاخ سفید به شدت از گستاخی ویلسون و مقاله ی وی ناراحت می شود و برای بی اعتبار کردن وی نزد افکار عمومی، به صورت پنهانی این خبر را در اختیار رابرت نوواک، ستون نویس نشریه ی شیکاگو سان تایمز، می گذارد که خانم والری پلام، همسر سفیر جوزف ویلسون، یک مامور سازمان اطلاعات آمریکا (سیا) است. به این ترتیب تمامی رابط ها و خبر چین های این جاسوسه در بغداد و دیگر شهرهای خاورمیانه لو می روند و حداقل حدود 70 نفر از آنها کشته می شوند. آقای سفیر پیش از همه عصبانی می شود. رسانه ها این زن و شوهر را در کانون توجه خود قرار می دهند. قضیه به دادگاه برده می شود و نهایتاً معلوم می شود که لیبی اسکوتر، دستیار دیک چینی معاون رئیس جمهوری آمریکا، نقش اصلی را در لو دادن هویت اصلی والری پلام داشته است. اسکوتر به اتهام شهادت دروغ محکوم به زندان می شود اما بوش وی را مورد عفو قرار می دهد. حرف اصلی فیلم مضحکه این است که اگر دولت بوش به گزارش صحیح و موثق ویلسون توجه می کرد، هیچ جنگ عراقی رخ نمی داد و چهار هزار سرباز آمریکایی کشته نمی شدند و خلاصه همه چیز به خوبی و خوشی تمام می شد (و لابد صدام حسین هم الان سُر و مُر و گنده سر جای خودش بود و داشت مردم بدبخت عراق را به صورت فله ای می کشت!)